غدير چشمه جوشاني است كه در بازگشت رسول خدا(ص) از حجه الوداع جاري شد و پيوسته در طول تاريخ، تشنگان حق و حقيقت و حريت و آزادي و شرف و انسانيت را سيراب كرده است و با شكافتن سينه زمين و زمان مي‌رود تا زمينه و زمانه را براي تحقق عدالت و نجات بشر از ريا و رياكاري و فسق و فجور و بي‌عدالتي و ستم فراهم سازد و با شستن روح و روان آدميان دست ساكنان كره خاكي را در دست معبود حقيقي عالم و خالق هستي، خداوند تبارك و تعالي بگذارد و همگان را از بت و بت پرستي و تعظيم در برابر زورگويان نجات داده و توحيد ناب را به ارمغان آورد.
غدير نه انكاركردني است و نه انكارشدني. بر حسب تحقيق، غدير واقعه‌اي است كه 110 نفر از صحابه گرانقدر رسول خدا(ص) و 84 نفر از تابعين و بيش از 360 تن از علماي برجسته شيعه و سني آن را در كتاب‌هاي معتبر خود نقل كرده‌اند و تاكنون بالغ بر 26 كتاب معتبر و مستند درباره حديث غدير نوشته شده است كه هر كدام از آن كتاب‌ها به ده‌ها مجلد مي‌رسد.
از اين روست كه احدي قادر نيست اصل و اساس واقعه غدير را انكار كند و يا در اصل وقوعش شك و ترديد ايجاد كند و جالب‌تر از آن، اينكه تاكنون احدي نتوانسته است در آن تحريف لفظي ايجاد كند. تنها چيزي كه در كلمات برخي‌ها كه در تاريخ به دنبال مقاصد خاصي بوده‌اند شنيده شده، شاهد تحريف معنوي اين حديث شريف بوده‌ايم كه همگان مي‌دانند تحريف معنوي كه به برداشت‌هاي شخصي و احيانا گروهي افراد و اشخاص بر مي‌گردد از هيچ اعتبار علمي برخوردار نيست. ضمن اينكه در طول تاريخ اسلام ائمه هدي(ع) و علما و انديشمندان شيعه و بعضا از اهل سنت پاسخ لازم را به آن تحريف معنوي داده‌اند.
اينكه كساني بگويند منظور از «مولي» در حديثي كه پيامبر اعظم(ص) فرمود «من كنت مولي و هذا علي مولي» مراد حضرت آن است كه علي (ع) را دوست بداريد، براي هيچ اديب و صاحب خرد و فرد منصفي قابل قبول نيست.
آيا قابل قبول است پيامبري كه هر آنچه مي‌گويد از جانب خداي حكيم و عليم سخن مي‌گويد چه اينكه فرمود: «وَمَا يَنطِقُ عَنِ الْهَوَى إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحَى؛ او از روي هوي و هوس سخن نمي‌گويد، هر آنچه مي‌گويد جز وحي‌اي كه به او وحي مي‌شود نيست»، قافله سنگين حجاج را در زير تابش آفتاب سوزان منطقه نگه دارد و دستور دهد آنان كه جلوتر رفته‌اند برگردند و آنان كه عقب مانده‌اند برسند و آن تشريفات را (منبري از جهاز شتران) فراهم سازند، تنها بخواهد بگويد اي مردم! علي(ع) را دوست بداريد. آيا چنين چيز از پيامبر صاحب و منادي حكمت پذيرفته شدني است؟
ضمن اينكه بر فرض همين باشد كه تحريف كنندگان حديث نبوي مي‌گويند، آيا اين دوست داشتن يك سري الزاماتي را براي مسلمانان به همراه ندارد؟ آيا لازمه چنين دوست داشتن با اين تشريفات و تاكيدات حرمت نهادن، اطاعت كردن و مقدم داشتن ولي نسبت به ديگران نيست؟ اين چه دوست داشتني است كه به راحتي او را از حضور در عرصه اداره امور جامعه محروم مي‌سازند، با اينكه تا قبل از رحلت پيامبر(ص) محور همه حركت‌هاي سازنده بوده است؟ اين چگونه دوست داشتني است كه به راحتي حرمت او و خانواده و همسر او شكسته مي‌شود؟ اين چه دوست داشتني است كه كسي كه به اعتراف دوست و دشمن اعلم از همگان است و همه محتاج علم و بينش و دانش او هستند بايد به حاشيه رانده شود و در نخلستان‌ها به كار كشاورزي بپردازد؟
اين چه دوست داشتني است كه زماني كه شعور عمومي اتفاق پيدا مي‌كند كه بايد زمام امور را به او سپرد، در دوره حدود 5 ساله خلافتش 4 جنگ فرسايشي را بر او تحميل مي‌كنند و گروه‌هاي نفاق و دورويي را به وجود مي‌آورند و عرصه را به حكومت عدالت محور او تنگ مي‌كنند؟
اين چه دوست داشتني است كه با نيرنگ و دروغ، فرد حيله‌گر و مكاري را ده‌ها سال بر بلاد اسلامي مسلط مي‌سازند كه در دوره حكومت و سلطنتش يكي از اقدامات مهم او پاشيدن بذر عداوت و دشمني علي و آل علي(ع) در دل بخش عمده‌اي از مردم سرزمين بزرگ اسلامي به خصوص در شام و مناطق اطراف آن است؟
و اين چه پاسداشت حرمتي است كه ده‌ها سال در خطبه‌هاي نماز جمعه بر خود فرض مي‌داند كه علي و اولاد علي(ع) را سب كنند و دشنام دهند؟
اين چگونه عمل به توصيه رسول خدا(ص) (بنا به برداشت نادرست حضرات) است كه صحابه و منسوبين و فرزندان علي(ع) را تحت سخت‌ترين فشارها و شكنجه‌ها و نهايتا در اوج غربت و مظلوميت به شهادت برسانند؟
و اين چه دوست داشتني است كه در طول دوران حكومت سلاطين و پادشاهان خودكامه غيرشيعي، پيوسته علماي بزرگ شيعه امثال شهيد اول‌ها، شهيد ثاني‌ها و شهيد ثالت‌ها صرفا به جرم شيعه بودن مورد آزار و اذيت و زندان و شهادت قرار گيرند؟ و... .
بنابراين ملاحظه مي‌كنيد آقايان در همان تحريف معنوي هم كه از حديث غدير دارند باز صادق نبوده و حاضر نبودند بر اساس ادعا و برداشت خود عمل كنند، بلكه دقيقا مقابل آن عمل كرده‌اند.
بگذريم كه معني «مولي» با آن سياق و سابقه معنايي كه در قرآن و روايت و سيره و سنت رسول خدا(ص) و لغت عرب وجود دارد و با تمسك به قرآن، منظور و مراد حضرت از «مولي»، سرپرستي، زعامت و رهبري و صاحب اختياري امت اسلامي توسط برجسته‌ترين و لايق‌ترين افراد بعد از رسول خدا(ص)، يعني علي ابن ابيطالب(ع) است كه براي پرداختن مستدل و منطقي به آن زمان ديگري را مي‌طلبد.
عيد غدير بر همه عاشقان مبارك باشد.
حجت‌الاسلام والمسلمين عباس اسكندري
مديركل تبليغات اسلامي استان قم
چاپ 
ارسال به دوست
ترویج فرهنگ ایثار وشهادت سرچشمه فرهنگ ولایتمداری (خبر)